قهرمان شکست ناپذير...

عجب موهای نرمی داشت آبجی جونم... کلی حال کردم امروز!!!!! تازه میخاستم جنس پوست و گوشت کف پاش رو هم امتحان کنم که مجال پیدا نکردم. ...

آبجی جون دلم بدنیا اومد... برام یه ماشین خریده و با خودش هدیه آورده که تا وقتی بزرگ میشه باهاش بازی کنم... من کلی طرح و برنامه ریختم که  باید دوتایی با هم انجامشون بدیم.. اول اینکه به من باید بگه: داداشی ... بعدشم اینکه بذاره منم هم پای اون غذا بخورم و تپل شم تا 2 سالم تموم شه... سوم اینکه لوس نباشه و وقتی گازش میگرم یا با به چنتا وشگون مهمونش می کنم مثل دخترای دیگه زودی نزنه زیر گریه! من خواهریِ قوی می خوام!! بعدشم  اینکه تا وقتی من بیدارم زیاد نبینم که بغل مامانم نشسته و داره ادا در میاره و خودشو تو دل همه جا می کنه... حالا فعلا همین ها رو داشته باش آبجی جونم تا بعد. ...

      با سلام خدمت خوانندگان محترمِ روشن و خاموش با بررسی های انجام شده مشخص گردید که این وبلاگ از آنچه برای خلق شده است دور شده و اهداف و غایاتش را گم کرده است، و با مقصد اولیه ی وجودی اش فاصله گرفته است... تا اطلاع ثانوی تعطیل می باشد . برای دریافت نوع پستهایی که با اهداف اولیه وبلاگ نوشته شده می توانید به پست های ابتدایی -حداقل تا قبل از زمان تولد- مراجعه نمایید. با تشکر. التماس دعا   ...

سر در آوردند بیرون بالاخره... دندان های 11-12 .... 13 و 14. همه چیزمان را اوردند جلوی چشممان... 13 و 14 هنوز در حال کندن لثه و کامل شدن هستند. واقعا که درد در آوردن دندان را بهتر است که یادمان نمی آید که چه سخت است و شیر افکن.

همیشه خیال می کردم دختر ها هستند که صندل مامان هاشون رو توی خونه پاشون می کنن و مدام راه می رند و ذوق می کنند... اما حالا می بینم که پسر ها هم اینگونه اند! آن هم یک لنگ در پا! و کیف کردن های مدام...